Jean-Pierre Dupuy – Τεχνολογία και Μεταφυσική
Με τις αναπτυγμένες τεχνολογίες που επίκεινται θα κάνουμε ένα μεγάλο βήμα παραπέρα. Σκέφτομαι πιο συγκεκριμένα την λεγόμενη Nano-Bio-Info-Cogno (NBIC) σύγκλιση που αυτοπαρουσιάζεται ως η ύστατη κορύφωση της αρχής verum factum. Δεν είναι πια απλά μόνο με το να κάνουν πειράματα πάνω στη φύση, δεν είναι πια απλά μόνο με το να την μοντελοποιούν, που οι άνθρωποι θα καταφέρουν να τη γνωρίσουν. Είναι με το να την ανακατασκευάσουν. Όμως, με αυτόν τον τρόπο, δεν είναι πια η φύση αυτό που θα γνωρίσουν, αλλά αυτό που οι ίδιοι έχουν κατασκευάσει. Ή, μάλλον, είναι η ίδια η ιδέα της φύσης, δηλαδή μιας δοσμένης πραγματικότητας που υφίσταται εξωτερικά προς τον εαυτό, που θα φαντάζει ξεπερασμένη.
Eros computans
Η πίστη στην ισόβια συντροφικότητα, η δυναμική του έρωτα και οι ομολογίες αιώνιας αγάπης δηλητηριάζονται από τη ρηχότητα και την αποστασιοποίηση, την ταχύτητα και τη διαφυγή. Σύμφωνα δε με τις διαβεβαιώσεις των ακαδημαϊκών κύκλων, μαθαίνουμε πως οι ρομαντικοί είναι οπισθοδρομικοί, νοσταλγικοί, αντιδραστικοί, γέννησαν τον φασισμό· δεν είναι καιρός για εντάσεις και πόθους, η ultra φιλελεύθερη κοινωνία μας αναδύεται μέσα από την ποσότητα, την αύξηση της ζήτησης, τη λογιστική των παθών, τη μετρησιμότητα όσων επισκέφτηκαν τη ζωή μας, την ορθολογική διαρρύθμιση εν τέλει όλων των συγκινησιακών φορτίσεων.
Οι καθημερινές νευρώσεις της ζωής στις μεγαλουπόλεις
Το ξυπνητήρι χτυπάει. Το κλείνεις και το ξανακλείνεις. Ευτυχώς προνόησες από το προηγούμενο βράδυ να το ρυθμίσεις αρκετά λεπτά πριν απ’ την ώρα που πραγματικά θες να ξυπνήσεις. Δεν θες να σηκωθείς και να βγεις στη ζούγκλα. Ψάχνεις δικαιολογίες, τελικά σηκώνεσαι. Βουρτσίζεις δόντια, ντύνεσαι και επιδίδεσαι σε ένα τελετουργικό προετοιμασίας προς την έρημο του κοινωνικού, τσεκάρεις για τελευταία φορά αν κρατάς τα κλειδιά σου στο χέρι κι αν έχεις πάρει το κινητό σου και πιάνεις το πόμολο. Βαθιά ανάσα και ξαφνικά είσαι στον δημόσιο χώρο, με την απορία πόσο μεγάλη θα είναι η δόση παράνοιας που θα συναντήσεις και σήμερα.
Ζαν Μπωντριγιάρ – Είμαστε όλοι τρανς
Όλοι μας προσέχουμε το «look» μας. Από τη στιγμή που δεν μπορείτε να αντλήσετε μια αξία από την ίδια σας την ύπαρξη (δεν κοιτάμε πλέον ο ένας τον άλλον – και η σαγήνη φτάνει σε ένα τέλμα!), αυτό που απομένει είναι η επιτέλεση μιας πράξης εμφάνισης, χωρίς πραγματικά να νοιάζεστε για το είναι σας, ή ακόμα και για το ίδιο το εμφανίζεσθαι.
Φιλίπ Μυρέ – Η μανιο-νομοθετική ψύχωση
Η μη-συναίνεση (που, βέβαια, διπλασιάζεται με μια γενική επιδοκιμασία) είναι η βασιλική οδός για να θεωρηθεί κάποιος θύμα, συνεπώς να αποκτήσει μια παρηγοριά για τις αντιξοότητες της ζωής. Παραληρώντας μέσα στην ίδια του τη σπουδαιότητα, χωρίς όμως να καταφέρνει να έχει πρόσβαση στις απολαύσεις της ατομικής ζωής του παρελθόντος, ο homo festivus εξοργίζεται και πολλαπλασιάζει τις μορφές εκβιασμών που ονομάζει «ομάδες πίεσης», και που δεν έχουν άλλο λόγο ύπαρξης από το να απαιτούν νόμους και διώξεις.
Ζύγκμουντ Μπάουμαν – Ερωτισμός και μεταμόρφωση της οικειότητας
Ο ερωτισμός έχει καταντήσει όπως το παιδί για όλες τις δουλειές που ναι μεν αναζητά απεγνωσμένα μια ασφαλή κατοικία και σταθερή δουλειά, αλλά φοβάται δε την προοπτική της εύρεση τους… Αυτή η συγκυρία τον καθιστά διαθέσιμο σε νέα είδη κοινωνικών χρήσεων, πολύ διαφορετικών απ’ αυτές που μας είναι ήδη γνωστές από τη μοντέρνα ιστορία. Είναι αναγκαίο να εξετάσουμε εν συντομία δυο εκδοχές αυτών των κοινωνικών χρήσεων.
Jane Jacobs – H αυτοκυβέρνηση των πόλεων
Αν τα μοναδικά είδη γειτονιών πόλεων που έχουν να επιδείξουν χρήσιμες λειτουργίες αυτοκυβέρνησης στην πραγματική ζωή είναι α) η πόλη ως ολότητα, β) οι δρόμοι και γ) τα δημοτικά διαμερίσματα, τότε ένας αποτελεσματικός σχεδιασμός χώρου για τις γειτονιές των πόλεων θα έπρεπε να στοχεύει σ’ αυτούς τους σκοπούς:
Κρίστοφερ Λας – Η ευθραυστότητα του φιλελευθερισμού
Η κατάρρευση του κομμουνισμού, ως ενός σημαντικού ανταγωνιστή του φιλελεύθερου καπιταλισμού, έχει δημιουργήσει μια κατάσταση ευφορίας μεταξύ των φιλελεύθερων της δεξιάς και του κέντρου, η οποία προσδιορίζεται απλώς από τη σκέψη ότι το «τέλος της ιστορίας», κατά την περιβόητη φράση του Φράνσις Φουκουγιάμα, θα είναι μια «πολύ θλιβερή στιγμή» για όσους έχουν «την τόλμη, το θάρρος, τη φαντασία και τον πολιτικό ιδεαλισμό» σε εκτίμηση.
Jane Jacobs- Δημοτικό διαμέρισμα και πολεοδομική εξουσία
Οι πόλεις μας διαθέτουν αρκετές γειτονιές νησίδες, πολύ μικρές ώστε να λειτουργήσουν σαν δημοτικά διαμερίσματα, κι εδώ συμπεριλαμβάνω όχι μόνο τις γειτονιές που επλήγησαν από τον πολεοδομικό σχεδιασμό, αλλά και τόσες άλλες περιπτώσεις. Αυτές οι απροσχεδίαστες, μικροσκοπικές οικιστικές μονάδες έχουν μεγαλώσει μέσα στην ιστορική εξέλιξη και, συχνά, είναι θύλακες διακριτών εθνοτικών ομάδων. Επιτελούν συχνά πυκνά όλες τις λειτουργίες των δρόμων με σωστό και δυναμικό τρόπο και, ως εκ τούτου, διατηρούν ευλαβικά υπό τον έλεγχό τους όλα τα είδη κοινωνικών προβλημάτων και αποσύνθεσης που αναπτύσσονται εκ των έσω.
Φιλίπ Μυρέ – Για την αντικανονιστική κανονικοποίηση
Δεν υπάρχουν φυσικές νόρμες. Παράγωγα της κοινωνίας, οι νόρμες αυτές μπορούν να αλλάζουν, να μετασχηματίζονται επ’ άπειρον. Απαρνηθείτε λοιπόν τις ανησυχίες σας.
Καλωσορίστε αυτό που έρχεται με ένα πνεύμα αισιοδοξίας, ανοιχτής στάσης και ανεκτικότητας. Εξαφανίστε τους δογματισμούς, είναι καθήκον σας ως πολίτες. Μη συνεχίζετε να θεωρείτε αυτονόητο ακόμη και το πιο βέβαιο πράγμα του κόσμου. Μην κατσουφιάζετε με την αβεβαιότητα, όσο άβολη κι αν είναι. Στρέψτε το βλέμμα σας στο μέλλον. Σταματήστε επιτέλους να λέτε «όχι» στον 21ο αιώνα. Βλέπετε τα σημεία αναφοράς σας να κλονίζονται;Ήταν απλώς φετίχ, θα βρείτε άλλα.Μην πανικοβάλλεστε λοιπόν.