Φιλίπ Μυρέ – Η μανιο-νομοθετική ψύχωση
Η μη-συναίνεση (που, βέβαια, διπλασιάζεται με μια γενική επιδοκιμασία) είναι η βασιλική οδός για να θεωρηθεί κάποιος θύμα, συνεπώς να αποκτήσει μια παρηγοριά για τις αντιξοότητες της ζωής. Παραληρώντας μέσα στην ίδια του τη σπουδαιότητα, χωρίς όμως να καταφέρνει να έχει πρόσβαση στις απολαύσεις της ατομικής ζωής του παρελθόντος, ο homo festivus εξοργίζεται και πολλαπλασιάζει τις μορφές εκβιασμών που ονομάζει «ομάδες πίεσης», και που δεν έχουν άλλο λόγο ύπαρξης από το να απαιτούν νόμους και διώξεις.
Φιλίπ Μυρέ – Για τον φεστιβισμό ως γλώσσα και ως ιδεολογία
Αν η εποχή μας είναι τέτοια, ώστε το συγκεκριμένο να υποχωρεί, όπως ένα δάπεδο που καταρρέει, όλα όσα αποκρύπτονται από την κυρίαρχη γλώσσα αποτελούν αυτή την κατάρρευση. Ο τρόπος που βλέπει τον κόσμο ο homo festivus είναι μια μυθοπλασία που περικλείει τα ιδιαίτερα συμφέροντά του ως «άρχουσας τάξης». Μ’ αυτές τις φαινομενικά μη-συνεκτικές φλυαρίες, αποσκοπεί σε ένα μόνο πράγμα…
Φιλίπ Μυρέ – Για τον homo festivus και τον φεστιβισμό
Ο homo festivus βρίσκεται παντού και πουθενά. Πλέον, δεν έχει και πολύ μεγάλη σχέση με τα ανθρώπινα όντα των αρχαίων πολιτισμών. Kανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί πιο πολύ από έναν άλλον homo festivus, διότι κανείς δεν είναι κάτι άλλο παρά homo festivus.
Ο homo festivus και ο καταναγκασμός της ευτυχίας
Κάθε άλλο παρά περιπέτεια, η ευτυχία σήμερα επιβάλλεται σαν οφειλή, σαν μετα-ηθικό χρέος μιας ζωής όπου το άτομο αφήνεται μόνο του. Αυτό δε μαρτυρά και όλη η ιδεολογική επένδυση για την οποία φροντίζει ο ψυχολογισμός των καιρών μας;
Η άρνηση των απολαύσεων και η ηδονιστική αντεπίθεση
Στη μακρόπνοη πορεία προς την κατάργηση του παιχνιδιού, τα μεταφυσικά θεμέλια τέθηκαν σε μια πρώιμη μορφή από τον εβραϊσμό και τον χριστιανισμό, προτού τα επαναδιαπραγματευτεί η κληρονομημένη φιλοσοφική σκέψη και ιδιαίτερα ο φιλελευθερισμός και ο μαρξισμός.
Homo ludens: η σημασία του παιχνιδιού για τις ζωές των ανθρώπων
Το πραγματικό παιχνίδι, στην πολιτισμική και οντολογική του στιβάδα, δε δύναται να τοποθετηθεί υπό τη σκέπη της συνηθισμένης ζωής, βρίσκεται έξω απ’ αυτήν, σε καμία περίπτωση δεν αντανακλά μια φτηνή ικανοποίηση των ορέξεων.